مدیریت بحران شهری و تخلیه اضطراری جمعیت در مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان

مقدمه و هدف پژوهش: هدف از انجام این مقاله، بررسی میزان تاب­آوری (مقاومت و انعطاف­پذیری) در بحران­های احتمالی و هم­چنین بهره­مندی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان از شاخص­های مدیریتی تأثیرگذار در برنامه­ریزی و مدیریت بحران و عملیات تخلیه اضطراری جمعیت است. روش پژوهش: روش تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی، پیمایشی- تحلیلی است. بعد از مطالعه کامل جامعه آماری و جمع­آوری اطلاعات به صورت میدانی در طی پنج ماه؛ طبقه­بندی، محاسبه و ترسیم نمودار در نرم­افزار SPSS و فرمول­های ریاضی انجام گرفت و در نهایت تحلیل­ها مکتوب شد. نقشه­ها نیز با استفاده از GIS ترسیم شده­اند. یافته­ها: مدارس مورد مطالعه در بخش شاخص­های بنیادین دارای وضعیت مناسبی نیستند و آسیب­پذیری آنها در سوانح و بحرانهای احتمالی بالاست. در میان ده شاخص­های بنیادین، فقط وضعیت توزیع جمعیت و سیستم گرمایشی مناسب است و هشت شاخص دیگر نامناسب می­باشد. از میان 142 مدرسه ناحیه دو، تنها 33 مدرسه دارای استاندارد مدیریتی بوده و 109 مدرسه هیچگونه استانداردی ندارند. وضعیت برخورداری همان 33 مدرسه نیز مناسب نیست و در ده شاخص مدیریتی، میزان بهره­مندی در هفت شاخص متوسط به پایین، نامناسب و بسیار نامناسب است.   نتیجه­گیری: نتایج تحقیق نشان می­دهد که میزان تاب­آوری مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان با توجه به شاخص­های بنیادین پایین می­باشد. از سوی دیگر، میزان بهره­مندی مدارس از شاخص­های مدیریتی نیز ضعیف بوده و این ضعف آنها را در بحرانهای احتمالی به­شدت آسیب­پذیر کرده است. وضعیت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالی با در نظر گرفتن یکپارچه شاخص­ها (مجموع شاخص­های بنیادین و مدیریتی) نامناسب، آسیب­پذیر و بحرانی است.